Mini tentoonstelling: belangenbehartiging voor mensen met een beperking in de afgelopen 40 jaar.
Wonen – wat als je een aangepaste woning nodig hebt?
Er wordt gesproken over een wooncrisis sinds mensen zonder beperking moeite hebben met het vinden van een woning. Voor mensen met een beperking is er altijd al een wooncrisis geweest.
Van oudsher werden mensen met een beperking weggestopt in instellingen, in bosrijke omgevingen, ver buiten de samenleving.
In de jaren ’70 was er in Arnhem een revolutionair project ‘Het Dorp’. Hier werd een woongemeenschap gebouwd waar mensen met een lichamelijke beperking in een woonwijk in een van de meest heuvelachtige delen van Nederland kwamen te wonen.
Het Dorp ontstond, omdat er geen passende woningen waren voor jongeren met een beperking. Arnhem kreeg wereldwijde bekendheid.
Eind jaren ’70 was er ook een andere ontwikkeling in Arnhem. In wijk de Laar werden de eerste woningen gebouwd waar mensen die gebruik maken van een rolstoel ook kunnen wonen.
Vanaf de start van de GRA in de jaren ’80, is wonen een belangrijk thema. Want wonen is een basisbehoefte en een heel belangrijk mensenrecht.
In jaren ’70 kwamen dus de eerste aangepaste woningen in Arnhem. Hoe is het daarna gegaan?
Sindsdien zijn er verschillende wooninitiatieven gestart en voor een deel ook weer verdwenen. Er zijn steeds meer aangepaste woningen in wijken bijgebouwd en mensen zijn steeds meer buiten instellingen gaan wonen.
De vraag naar woningen en het aanbod ervan is tot op de dag van vandaag niet afgestemd.
De belangenbehartiging van GRA/ Apcg richt zich vanaf de oprichting op goed kunnen wonen. Het verhaal van Nicole laat zien hoe dat er bijvoorbeeld uit heeft gezien.
Het verhaal van Nicole
“Er zijn in 2016 signalen van Arnhemmers die geen passende woonruimte kunnen vinden. Dat leidt eind augustus 2016 stond een artikel in De Gelderlander. Twee mensen hadden met spoed een aangepaste woning nodig. Ik was een van die twee mensen. In het krantenartikel vertelde ik hoe weinig aangepaste woningen er in de regio Arnhem beschikbaar waren en anno 2024 nog steeds zijn: “ik heb zelf moeten zoeken via het online huizenaanbod via Entree. Daar heb ik in een half jaar een rolstoelwoning voorbij zien komen, die achteraf niet geschikt leek voor rolstoel. “
Arnhem uit
Omdat ik niet in mijn huidige woning mocht blijven, moest ik zo snel mogelijk verhuizen. Uiteindelijk werd het een buurtgemeente van Arnhem. In de gemeente Lingewaard kwam namelijk een woning vrij. Niet volledig aangepast en eigenlijk niet geschikt, maar nood breekt wet. Inmiddels woon ik hier al zo’n 8 jaar naar grote tevredenheid ondanks dat ik niet via de voordeur naar binnen kan en een deel van de woning voor mij ontoegankelijk is. Maar alles is beter dan een kartonnen doos op straat. Daar kun je immers geen zorg ontvangen.
Apcg in actie
Het krantenartikel bracht wat beweging. De gemeenteraad zette het onderwerp op de agenda. Mede na een inspraakreactie van het Apcg werden er vragen gesteld over hoe wonen voor mensen met een beperking in Arnhem geregeld is.
Resultaten
Ik denk dat het altijd goed is om gemeenteraadsleden op de hoogte stellen van problemen die leven in hun eigen gemeente. Je moet alleen niet verwachten dat je actie direct resultaat oplevert. Er zijn nog altijd onvoldoende woningen voor mensen met een beperking.
Arnhem bood mij geen geschikte woning aan. Dat mogen ze alsnog doen.
Ik werd gedwongen te verhuizen en ervaarde ook nog problemen en weerstand bij de overname van mijn hulpmiddelen, zoals mijn rolstoel. Gelukkig heeft de gemeenteraad in Arnhem in september 2024 besloten dat de gemeente de landelijke afspraken over hulpmiddelen moet ondertekenen en opvolgen. Door deze afspraken wordt verhuizen met een beperking makkelijker. Hulpmiddelen kunnen sneller worden overgenomen door de nieuwe gemeente.
De belangenbehartiging is natuurlijk sinds mijn gedwongen verhuizing doorgegaan. En daarmee heeft mijn verhaal heeft toch iets positief opgeleverd.”